bazen de icinde bulunulan durumu hicbir seyin degistiremeyecegini bilerek kabullenme ve bu nedenle sessiz kalma durumudur. soylenecek cok sey vardir oysa, bogazda dugumlenen...sezen aksu nun soyledigi gibi bir parcasinda, "seneler alip gitmis ne var ne yoksa her seyi"...sen susarsin, karsi taraf susar, gozler konusur sadece. bilinir ki agizdan cikacak her soz gereksizdir, senden bagimsiz akip giden zaman imkansizlastirmis artik her seyi, yollar ayri ayri cizilmistir...yasananlarin hatrina birkac duygu kirintisi kalmistir sadece asla sozle ifade edilmeye cesaret edilemeyen, bakislar guclerinin yettigince konusmaya calisir caresizce, yetmez..."gordugume sevindim" diyebilirsin belki beceriksizce, kendi sesine yabancilasarak...susarsin, kabullenirsin ve yoluna devam edersin, "zaman" denen kavramin gucune bir kez inanarak, hayatın akışına teslim olmanın verdiği garip bir iç huzuruyla...
(bkz: yillar sonra)
