yaz mevsiminin geldiğini anlama, ardında da sona ereceğini farketme yöntemlerinden biridir varlığıyla.
ne sıcaklar, ne de havaya, toprağa, suya, caprica'ya düşen cemreler... yaz mevsimi ebru gündeş sayesinde farkedilir.
televizyonu açtığımda ebru gündeş'in sime bulanmış parıldayan göğüs nahiyesinin, terli iman tahtasının şavkı 'vurundu' odaya, hemen yazlıkları çıkartır, kışlıkları naftalinlerim, bilirim ki yaz gelmiş. yaz mevsiminin son demlerini yaşadığı, kuşların güneye göç hazırlıklarına başladığı dönemi anlama yolu ise biraz daha karmaşık. yine bir televizyon buluyoruz, ebru gündeş, tercihen kıbrıs'ta, sahne alıyor. "her şey dahili ödedik, ebru gündeş'i izleyeceğiz ama eşşek de çıksa eğlenirdik para verdik o ka!" şiarlı aileler çocuk bebek demeden masalara yuvalanmış. bu esnada gündeş kalabalıktan uyuyakalmamış bir çocuk seçip kucağına alıyor. çocuğu terli, simli, öehli derisine bastırırken aklınca avama indiğini belirten bir ses tonu ve ağızla "ben de evlenmek istiyorum gı, ben de çocuk yapmak istiyorum ha! bu kış kesin artık, allaaaah nasip et yaraabbbii!" diyor. varsa o anki sevgilisini halka şikayet ediyor.
işte bir yaz daha bilin ki geçip gitmeye hazırlanıyor, ebru gündeş kıbrıs'ta çocuk ve aile özlemini dile getirdiğinde. ben inanıyorum, bu kadın evlensin ve yavrulasın; küresel ısınmaya kalıcı çözüm bulunur, bizim yarımkürede en azından.
