ilmik ilmik düğüm düğüm
ben hayatı zorla ördüm
küçük bir kız sakladım hep içimde
tek dostum büyüdü benimle
yaşadım her ne varsa alnımın yazısında
acılar biriktirdim hep yarına dünden hatıra
boynumu eğmem kimseye
emanet bu can allaha
savrulur durur bir çare gönül
oradan oraya göçebe
hayatın peşinde göçebe
