Gözleri patlamış bir volkan
Sesi halkın çığlıklarıydı
Sevdim onu sessizce
Öylece özledim denizimi
Daha gölgesinde başlardı özgürlük dalgalanmaya
Doğuştan katılmıştı nefes alma aşkı ona
Yaşayacak ve yaşatacaktı insanlık boyunca varlığını
Ölmedi ki o gece orda
Asıldı mı dedi biri acaba?
Yoksa korkularından mı gördü birileri bu rüyayı
Yine o gülümsemesiyle güldü onlara
O ölmedi gecenin hain karanlığında
Gece dostuydu belki de kavgasında
Saklardı onu karanlıklara
O gecede yoldaş olmuştu yine ona
Ölmedi denizim adi bir ip ucunda
Botları bağlandı çıkmadan önce sabaha
Giderken oradan uzaklara yoldaş olacaklardı tabi ki varlığına
O ölemedi o zifiri gece
O ölmedi ki kalbinin atmamasıyla
Bir değil yüz milyonlarca kalbi atıyordu Her bir yanda
