taksim'de arkadaşlarla içilen bir akşam, muhabbet istanbul'un trafik sorunu ve araba egzozlarından çıkan pis hava kütlesinin insan gelişimine zararları gibi sikik, arkadaş ortamını bayıcı bir yere çekilmişti. konu ilerledikçe, masadaki herkesin ortak fikri; şehir dışına, sakin bir yere gidilmesi gerektiğiydi. ortamda sevgiliyi yaban ellere bırakmış bir arkadaş mevcuttu ve o an da görünmez ampulün kafasının üstünde yandığı gözlerinden saçılan ışıktan okunuyordu. kız arkadaşının yanına gitmeye karar veren bu arkadaş, ertesi gün yanına sancho panza'sını da alarak balıkesir yollarına düştü.
balıkesirin burhaniye kasabasına gelen bu ikili, pejmürde bir otel bulurlar. rutubetli, sararmış örtülü, sivrisinek leşiyle bezenmiş duvarlara sahip olan odalarına yerleşirler.
sakin bir yere gelmekden ziyade kız arkadaşını görecek olmanın bahtiyarlılığı içinde olan don kişot, penceresini açar, kollarını iki yana uzatır ve ege denizinin kokusunu içine çekerken, duyduğu kıvancı şu cümleler ile ifade eder:
- oooh mis gibi deniz. kokuya bak be, hey yavrum. buranın insanları ekmek gibi nasıl maya kokuyorlar.
- ahahaha. sen uyurken ekmek aldım abi. aşağıda fırın var.
burhaniye kuzeyde kaz dağlarına bakar. mavi bayraklı plajı vardır. netekim gidilesi, görülesi bir yerimiz.
