belki bir gün diye başlardı cümlelerim eskiden cok eskiden. umut vardı tohumlar ekmiştim kalbime filizlenirler diye belki bir gün. doğal afet gibi çökerttin kalbimi, damarlarımdan seller aktı ulaştı kalbime sürükledi yok etti ektiğim tohumların hepsini, viran bi şehir ve yıkık bir ben kaldım arkanda ağlamakli gözlerle.
