sen, belki yalan düşlerin ardında yaşadığım doğrusun. belki de ben ölümün diyarlarında gerçek aşkı bulduğumu hissederken kendimi ağıtlar yakan bir sevdalının peşinde bulduğumu sandım. Seni yok ettim gerçek denilen bu elle tutulur gözle görülür dünyada. uğultulu bir rügar yanağımı okşarken ben bu nesirlerde seni arıyorum. olmayan bir mekanda yalanların içinde seni arıyorum. Belkide ayrıldığım küçük aşklarımın yarattığısın. sen ki hiç bir zaman beraber olamayacağım... sevdadan, aşktan geçerken bir ömür, her ne kadar gençliğimin ortanca zamanlarımda olsam da içimdeki umutları bitirirken, küçük sevgileri besleyecek kadar da kalbim acıkmış aslında. kalbim kaybetmeye alışıkken acıkmış baştan sonu belli sevdalara. o sevdalar ki gelip geçer, ve her her geçişte yüzümde bir çizik daha oluşturur. her yanım aşk kesikleriyle buhranı yaşıyorken ben hiç olmayanımın resmini çiziyorum şimdilerde...
şimdilerde ölümü çiziyorum belki de... ve şimdilerde yok oluşumun adını koyuyorum...
