Genellikle TV izlemiyorum; ortalamam sanırım 20-25 dakika/gün; genelde de bir haber dillere düşünce ya da ofiste bizim ilker Bey ; 'şöyle bir şey olmuş, duydun mu?'; diyince haberim oluyor.
Ama dün farklıydı.
Akşam kardeşimin evine gittim, annemde oradaydı. Hep birlikte iftar yaptık , sohbet şu bu derken; uyku vaktimiz geldi.
Kardeşimin evi bodrum katta ve terasa bir şekilde yağmur ulaşıyordu. Yattım ve gece sahura kaldırıldım. Evi su basmış falan demeyeceğim yazının sonunda. Zaten ne kadar bodrum katta olsa, su baskını pek olası değil o sokak için
Her neyse
Yemek yerken annemin hiç uyumadığı anladık.
'Niye uyumadın' diye sorunca; 'eğer evi su basarsa ansızın yakalanmamalıyız' dedi.
(kelimeyi seçerek söylüyorum)
''DUMUR OLDUM''
Burada bir annenin fedakarlığından , evlatları için her şeyi düşünmesinden bahsetmiyorum ya da bizim için uykusuz kalmasından da. Zaten biz bebekken yeterince yapıyordu, belki hala alışık.
Sabah haberlere baktım özellikle ,ki genelde pek bakmam.
Şimdi söylüyorum işte; her şeyin bir bedeli varsa. Bu ülke de yaşamanın da bir bedeli var!
Ben, zamanı gelince 'adam gibi ölmeyi'hayal ederken
Özellikle istanbul'da
Bir gece ansızın ölebilirim'i fark ettim dün gece; sizde ölebilirsiniz, onlarda ölebilirler.
Çünkü 3. Tekil şahıslardan birileri zaten dün...
ÖLDÜ...
Ne acı !!!...
