ve işte sigaramın son nefesini alıp içime çektiğimde ciğerlerimi okşayan hisle doldu kalbim
evet bu bir hüzün, belki de en büyüğü
sigaram bittiği için değil, sana elveda demem gerektiği için.
hayır bağımlı değilim derim hep, oysa şimdi diyorum;
'evet bağımlıyım'.
eğer seninle daha fazla zaman için gerekiyorsa bir sigara, ki evreni içerim senin için,
sevdiğim için...
işte son nefesim bugün;
dumana boyanmış biraz beyaz ve elvedanın siyahı var içinde.
tanrım! bir de baktım ki biten bir sigara, oysa masamda var bir paket
dedi ki bana 'muhtaçsın sevdiklerine,sevdiklerinde zamana' ve tamamladı;
'zamansa bana'.
yaktım bir tane daha şimdi.
hani vardır ya,
hinlik peşindeki yaramaz bir çocuğun, gizli ve sessiz olması gereken bir anda,
geri adım atarken bastığı çalıdan çıkan o ses! ve o his.asla tarif edilemeyen o his...
işte onunla büründü beyaza nefesim.
belki korku, belki heyecan, belki ikisi birden, belki hiç biri.
belki de daha fazlası.
belki değil, mutlak olansa 'ben'dim.
evet bendim o his,
bendim.
sana elveda demem gerekince buldum kendimi kendimde,
o his kapladı içimi.
o his 'ben'dim.
şimdi fark ettim de, kendimi bulmuşum sana elveda derken.
gözlerimi kapatıp söylemem gereken tek bir kelimeyi aklımda milyonlarca kez tekrarladıktan sonra,
ağzımdan dökülecek her bir harf için defalarca pişman olacağımı bilmeme rağmen söyledim ya;
'elveda'
...
evet o his 'ben'dim
ve hiç bir zaman aklımda sönmeyecek sigaram,
sen kalbimdeki ateşi söndürsende.
...
o his 'ben'dim
o hisse;
''ELVEDA''
