bazen bir sevgili, bazen arkadaş, bir komşu... tahammül edilmez. kimisi bir sigara bedavadan içeyim, aman akşam yemeğim çıksın, ya da dur şunun yanına gideyim de bi çay ısmarlasın diyebilen parazit türüdür... tahammül etmeye çalışır insan, bazen üzülür, zaman geçer sabrınız zorlanmaya başlar. telefona cevap vermek gelmek insanın içinden, ısrarla aramaya devam eder, anlamaz. yüzsüzdür. alışkındır bu durumlara. kişilik denen olgu onda hiç oluşmamıştır. canları şu lafı duymak ister "ya bırak peşimi, ben seninle görüşmek istemiyorum." sonunda bir cesaret söylenir belki, adabıyla ama nato kafa nato mermer. gurur denilen şey olmadığı için bunu da kabul etmezler. kendilerini affettirmeye çalışırlar, iyice tiksinirsiniz artık, acıma ve tiksinti duygularınız birbirine karışır. *
