bilmem kaç yıldır süregiden bir savaşın, beşbin onuncu asker kaybı. çocuklarının adlarını bilmiyorum, sahi dağlıcadakilerin adlarını bir ara televizyonlar veriyordu hangimiz hatırlıyoruz. yarın birileri çıkacak şehitler ölmez vatan bölünmez diyecek, buçocukların ilaçla ayakta duran acılı ailelerinin metanetli duruşlarını televizyonlar sert tonlarla haber yapacak. yılmaz özdil, yarın hurriyette bu çocukların, ailelerinin, sevenlerinin trajedilerini görmezden gelip birşeyler yazacak.
daha sonra biz bu çocukları unutacağız. tıpkı diğer beşbinbeş askeri bu anlamsız savaşta ölen diğer onbinlerce insanı unuttuğumuz gibi. aslında unutmak olmadı, o hayata devam etmenin şartı. umursamıyacağız. kendi haklılıklarımıza skor olacak bu çocuklar. tıpkı diğerleri gibi . acıyı yaşayamayan acı üzerinden laf ebeliği yapan zihniyetimize ne kadar tükürülse azdır.
