ilkokul yıllarındayım; bileksiz converse'imi bağlamaya üşenip bağcıkları ayağımın altına sokuşturup okula gittiğim zamanlar..Ders zili çalmış arkadaş grubumla birlikte sınıfımıza yönelmiş gidioruz.Merdivenin en kalabalık olduğu anlar. merdivenden çıkarken ayakkabımın ayağımda olmadığını fark ettim baktığımda ayakkıbım bir kaç alt basamakta ezilmekte.ayakkıbımı gidip giydiğimde herkesin bana gülmekte olduğunu yeni farketmiş durumdayım.Hayatımın en utanç anıydı.Bir dahada evden ayakkıbımı bağlamadan çıkamadım...
