portekizce konuşan jose saramagonun hikayesinden gene bir başka portekizce konuşan fernando meirellesin çektiği film. metaforik bir anlatıma sahip filmde, körlük hastalığına tutalan insanların kapitalist sömürüyü ilk fark eden insanlar olduğunu varsayıyorum. sistemin onları izole ettiği ortamda tarih öncesi döneme dönüyorlar ve gücü olan yemeğe el koyuyor. buna karşı çıkan ve adaleti gözeten bir mücadele veren kurbanlar, tek görebilen kişi olan doktorun eşinin yardımıyla mücadelelerinin karşılığını alıyorlar..
saramago'nun 'aç gözünü' şeklinde özetlenebilecek hikayesi, günümüz toplumundaki bir çok insanın sisteme karşı olan duyarsızlığına da yoğun bir sitem.. kör olan insanlar her şeyi beyaz görüyorlar, beyazın sergilediği umut normalde kör olan bir insanın her şeyi siyah görmesine ters; esasen kör olan insanlar, gören insanların farkına varamadığı gerçeğin farkına varıyorlar.
