çoğu zaman asıl konu insanlardır. mekanlar onlara etkir yalnızca, bir arada tutar, birlikteliğe sebep olur, bazen de muhabbetlere fon oluşturur sadece. ama önemli olan bunu nasıl yaptığıdır, bu görevi yerine getirmedeki başarısıdır.
eğer bir şehir çok sevdiğiniz arkadaşlarınızla bir araya gelmeyi zorlaştırıyorsa, size sürekli aynı seçenekleri sunuyorsa, bir bardak çay içme fikrini orjinallikten oldukça uzak pespaye mekanlarda tanımlıyorsa, muhabbeti yarıda kesmek zorunda bırakıp gittiğiniz yerden erken vakitte kaldırıyorsa, gece 10 dan sonra size yabancılaşıp araban yoksa kendi başının çaresine bak diyorsa, üniversitesinde şenlik yapıp akabinde insanları evine ulaştıracak imkanı sunamıyorsa, kız arkadaş, sevgili ya da abla/kardeş ile dolaşırken binbir kıroya dalmak için nedenler yaratıyorsa, istanbul'a bu kadar yakın olup oradaki enerji ve ruhtan nasibini alamıyorsa, kimse kusura bakmasın, görevini yerine getiremiyor demektir.
böyle bir yerde mutlu olabilecek populasyon da bellidir, kendi kuytusunda ve gölgesinde yaşamayı seven insanlardır bunlar. onlar için yaşam iş ve aştan ibarettir, gerisinde kalan ruh, duygu, enerji ve eğlence hep geri plandadır.
zaten bursa gibi güzel bir şehri aynı populasyon bu hale getirmiştir. iki taraf da göz ardı edilemeyecek şekilde birbiriyle bağıntılıdır, örneğin gece kimse dışarı çıkmazsa otobüs olmaz, ya da otobüs olmazsa kimse dışarı çıkmaz. veya bir mekan açılıp da kimse gitmezse kapanır, mekan açılmazsa da kimse gitmez.
zamanında rock city diye tanımlanan bu güzide şehre en bilindik metal grupları getirilmiş fakat bu organizasyonları yalnızca 20-30 kişi izlemiştir. siyah renge bulanıp, kıçına deri pantolon geçiren ve metalciyim diye dolaşan insancıllar da hep bu dertten muzdariptir zaten. ya da kaşına gözüne piercing takıp yünlü iç donla gezen, gördüğü her kıza sarkan sözde rakırlar da, bursa'nın bursa olduğu zamanı özlemektedirler hep.
eğer kültürel faaliyet davut güloğlu konseri'ne gitmekse ***, yıl içinde 3-4 tiyatro oyununu defalarca seyretmekse, tüm sinemaseverlerin merakla beklediği bir filmi izleyebilmek için kırk tane takla açmaksa, evet bursa bir kültür şehridir.
haftasonları iki saat önceden yola çıkıp bağıra çağıra maça gitmeyi seviyorsanız, okey, nargile ve kahvehaneler vazgeçilmezlerinizse, çakma tişörtler giymek sizi rahatsız etmiyorsa, kulaklık nedir bilmiyorsanız, dolayısıyla da cep telefonu hoparlöründen mp3 dinliyorsanız, arkadaşa, eşe-dosta aga diye hitap etmek bir alışkanlığınızsa sizin için bursa'da mutluluk garantidir. yok değilse, çimlere uzanmak, kitap okumak, oynayan çocuklara çikolata dağıtmak da bir yere kadardır.
