yıldızların vurduğu sakin, karanlık suda
beyaz 'ofelya' büyük bir zambak gibi;
ağır ağır dalgalanıyor, uzun elbisesi-ile...
-uzakta ormanda, ölü sesleri.
yüzyıllar geçti, beyaz bir hayalet gibi mahsun ofelya
dolaşıp durur bu karanlık suda.
ve yüzyıllar geçti tatlı deliliğiyle
bir ninni mırıldanır durur akşamların serinliğinde.
rüzgar, beyaz göğüslerini öpüp yaprak yaprak açıyor
uzun ve ağır elbisesi suya batarken;
titreyen söğütler omuzlarına sarkıyor,
rüyalarla dolu alnını kaplıyor su çiçekleri.
onun gibi mahsun nilüferler etrafında;
yaşlı bir ağaçla uyanır zaman zaman,
sonra ofelya, küçük bir kanat hışırtısıyla kaçar yuvadan;
ve gizemli bir şarkı düşer altın yıldızlardan.
