tatilde olduğum için izleyememekten çok korkmuştum . döndüğümde ilk işim sinemaya gitmek oldu.sinemadaki son seansına yetişme paniği ve kaçırma korkusu ile gişedeki abiye "yer var mı?" diye öyle bir dehşetle sormuşum ki çocuk gülerek "sakin ol var" dedi. o an çok güzel bi andı. sağol çocuk.
herneyse orada tek yetişkin kendimi zannediyordum dalga geçecekler benimle kaç yaşında eşek kadar kız başka işi yok mu acaba diyecekler diye ürkek adımlarla girdim.
ama bir tane mi çocuk olmaz.
işin aslı çocukluğundan beri izleyen biri için gerçekten vazgeçilmez bir fantastik seridir.
(bkz: seviyorum napiyim)
