kalkmadığınızda sanki bir suç işlemişsiniz gibi hissettiren insanlardır. oturursunuz, hayat öyle daha bir güzeldir. ama o varlık gelip kolunuzu koparırcasına çekiştirmeye başladığınızda bütün manzara zehrolur.
"ben oynamam. ben öyle şeyler bilmem. " kaçış yoludur. umarım siz: "biz biliyoruz da mı oynuyoruz." cümlesini kurabilenlerinden biriyle karşılaşmazsınız.**
