otizm bir zeka geriliği değildir. otizm bir gelişim bozukluğudur. ve otizm denince herkesin aklına "rain man" ve dustin hoffman gelir.
evet otizmi filmlerden anlamak biraz daha kolay olabilir. zira otistik bir çocuk ile aynı ortama giren kişiler ne yapacaklarını şaşırabilirler. onları anlayabilmek için onların dünyasını hayal etmek ve belki de bir parçası olmak gerekir.
otistik bir çocuk ile beraber iken kabullenilmesi gereken şey onun zeka özürlü değil kendini ifade etme özürlü olduğudur. zira sizin daha birinci level'ını geçemediğiniz oyunu o ilk denemesinde bitirmiş bile olabilir. ya da 5 yaşında laptop'u sizden çok daha iyi kullanıyordur.
kendini ifade edemediği zaman hırçınlaşır. bu yüzden aslında günlük kullanılan herşeyin bir resmi (poloroid ya da gerçek fotoğraf daha iyi) evin belli bir köşesine konulur ise resimler ile anlaşma sağlanabilir. zira otistik bir çocuğu kolundan tutup yatağa yatırmak ya da üstünü giydirip arabaya bindirmek mümkün değildir. önce ne olduğunu algılaması gerekir.
fotoğraf ile anlaşmak çok iyi bir yöntemdir.
yemek yeme düzeni yoktur. hep aynı tip yiyecekleri canı ne zaman isterse o zaman yer. mesela patates cipsi ya da nutella.protein eksikliği olabileceği için meyve suyu ile veya alıştırılarak ağızdan balık yağı+vitamin takviyesi gerekebilir.
otistik bir çocukla birlikte olmak için iki şey elzemdir. sabır ve sevgi. kendini ifade etme yolları bulmasına yardımcı olup, aşama kaydettiğinde de ona duyulan sevgi ile tüm yorgunluklar unutulabilir. çünkü o da bir melektir diğer tüm çocuklar gibi. özel bir melek sadece.
otizm ile ilgili bbc'nin bir programı var. "the son-rise program"
buraya kadar otistik çucuklar içindi. daha ileri yaştaki otistikler hakkında referans gerekir ise şu filmleri seyretmenizi önereceğim.daha iyi anlaşılabilir.
- mozart and the whale
- snow cake (sigourney weaver )
- my name is sam
otizm ülkemizde saklanan,utanılan,kabullenilmeyen bir durum. halbuki biraz çaba ve inanç ile onlarında kendine göre bir hayatları olabilir.ama nedense bir yol bulmak yerine, yokmuş gibi görmeyi/davranmayı ya da konuyu allaha bırakmayı tercih eden bir toplumda,sanırım otistik olmak hayata 1-0 değil 5-0 yenik başlamak oluyor...
