cuma günü kanyon alışveriş merkezinde iftar yapmak istedim. iftara 1 saat kala ordaydım. mağazaları dolaşayım dedim, mağazalar bomboştu; bütün yeme-içme yerleri doluydu. isteyen birasını içiyordu, isteyen sigarasını tüttürüyordu.
normal bir yaz gününde, normal bir hayat devam ediyordu.
bir mekana oturdum. garsona çorba getirmesini ancak iftar saatini beklemesini rica ettim. ana yemek siparişimi de verdim ki; yemeği çok beklemeyeyim.
önce ana yemeğim geldi. iftarı beklediğimi belirttim, yemeği geri gönderdim. çorbam geldi, ezan sesini duymak mümkün olmadığından, evi arayıp ezanı sordum öğrendim. çorbam bittiğinde yemeğim geldi -soğumuş ve tatsızdı- çayımı içtim ve çıktım.
istanbulun göbeğinde, dünyanın parasına yemek satan bir yerde çok normal bir ibadet olan orucumu tutup, iftarımı bile düzgün yapamadım.
30 gün boyunca 15 gün kendini aç bırakan zihniyetin aslında en dışlanan taraf olduğunu gördüm, bizzat yaşadım.
moderasyon için tanım; aşağılanması bir yana, varlığını bile zor sürdüren kesimdir.
