zeki demirkubuz'un "loser" erkeği başarıyla konu aldığı bir başka filmi.
--spoiler--
"benim için fark etmez". bir insan bu kadar "loser" olabilir mi?
hatun: benimle evlenir misin ?
loser: benim için fark etmez.
hatun: benimle evlenir misin yani (mavi ekran)?
loser: sen istersen evlenirim.
o kadar loser'dır ki bu elemanımız, evine gelir, patronu karısını düdüklemiştir, duşunu almaktadır. ses etmeden çeker gider. patronun verdiği işleri tüm ezikliğiyle yapmaya devam eder. tamam "farketmez"di senin için sevmeden evlendin, ama bir insan karısına da sahip çıkmaz mı, bu kadar mı miden geniş? gerçek hayattan çok kopuk bir tip olmuş bu loser'ımız. tam akıl hastanelik.
filmin sonlarına doğru hapishane müdürünün loser'ımızla konuştuğu ona akıl vermeye çalıştığı, formal formal takıldığı bir uzun sahne vardır ki evlere şenliktir. hiçbir hapishane müdürü çıkacak bir mahkumla -hele bu kadar sayko bir tiple- bu kadar ilgilenmez, ilgilense bile konuşması ilkokul müsamerelerindeki veletlerin kağıttan okuduğu metinler tadında olmaz. nedir bu kardeşim, adam resmen kağıttan okuyor. iyi olduğunu düşündüğüm filmin kesinlikle sınıfta kalan sahnesidir bu.
uç bir loser eleman yaratılmış, allah'a inanmayan (inanmayabilir tabi orasını geçtim), hayata dair hiçbir değeri olmayan, hayattan beklentisi de olmayan "benim için fark etmez" insanı.
"koş loser yetiş ananı..." deseler "benim için fark etmez" diyecek.
--spoiler--
