efendim kişiden kişiye değişmekle beraber herkesin tiskindiği ve uzak durduğu kişilerdir. hani bir zaman tanıyamazsınız ama sonradan sonradan asıl yüzleri ortaya çıktıkça tereddüt etmezsiniz. misal şahsım adına hayattaki başarısızlıklarını kabullenmeyip başkalarına yüklemeye çalışan insan tiplerinden hiç haz etmem. hani suçu kabul etmeyip zeytinyağı gibi üste çıkan, debelendikçe daha da batıp en sonunda gözünüz de hiçbir değeri kalmayan.
aslında nefret etmek kötü bir şeydir. ancak bazen hak edene duyulmaması insanı insanlıktan çıkarabilir.
