sana bu yazıyı ben, kendim yazdım.
sana sadece bu yazıyı değil, sana hayatımı yeniden yazmak istedim. ama sen ne sendin bende, ne de ben kendimdeydim sen varken içimde.
ne konuştuk gözlerden gayrı, ne kavuştu ellerimiz.
içimde seninle pırpır eden kelebekler, biliyor musun öldüler!
artık ne bir heyecan kaldı sana dair kalbimde, ne de tanıdık bir iz.
kendi kendini sildin sen, kendi kendini bitirdin, ben sadece "peki" dedim.
şimdi,
ben mutluyum efendim, hem mutluyum hem de hürüm. sana bağlı yaşamaktan muafım artık.
ya sen?
gerçekten mutlu musun o fare deliği hayatınla?
sana gerçek bir hayat sunmuştum ben oysa.
sen böyle istedin, böyle oldu.
yapacak pek bir şey yok.
ben bu yazıyı sana yazdım, karaladım.
ama yalnız seni karaladım!
üzenlerle vakit kaybetmek kadar saçma bir alışkanlık yoktur hayatta. sevdiğinizle seveninizle güzel vakit geçirip birbirinize bir şeyler yazın. sözlerin anlatamadığı şeyler de gözlerinizde kalsın, boşverin.
