bana dertsiz tasasız küçük çokonat günlerimi hatırlatan hatırlarda kalan araç. o benim dedemin bedforduydu, köye gittiğimde onun eve yaklaşıtığını bedfordun sesinden anlardım bugüne kadar asla yanılmadım. çıkardım kapıya indiği gibi kamyondan bakkala götürür cips şeker kola falan aldırırdım sonra gider kamyonun direksiyonunda yerdim onları dedemde gelir oralara dökme hee der gülümserdi bende ağzım burnum yemek arkasından bakardım sonsuz mutluluğumla.
ama artık ne bedford var nede dedem ikisinide çok özledim sanırım.
