son gelişmelerle birlikte 10 sene içinde seveni kalacak mı diye beni düşündüren başlık.
belli olan bir çözülme süreci içindeyiz.
arkadaşım şakayla karışık bile olsa telefonda düşüncelerini söyleyemiyo.(babası savcı dinleniorumdur kesin die.)
gerçek bi paranoya ortamı hakim. bi çok arkadaşım da bu şekilde yaşıyor.
atatürk'ü hiç bir zaman putlaştırmadım, çoğu zaman eleştirdiğim yönleri bile oldu.
ama az çok bişi okumuş insan bu imparatorluğun çöküş döneminde başına gelen en güzel şeyin modern bir cumhuriyet olduğunu söyler.
israilli arkadaşım her görüştüğümüzde latin alfabesinde olduğumuzun ne kadar süper bişi olduğunu söylüyor.
o amerikanın elindeki ülkenin gençliği bile bizim kullandığımız klavyeyle yazamamaktan şikayet ediyor.
ben pesimistim ama bu ülkede duygusal düşünmeyip, makul bir şekilde mirasına sahip çıkan varisler olduğu sürece mücadele sürecek.
nereye kadar giderse..
