yaşandıkça tükenmeyen bir şehirdir ankara.
misal istanbulda yaşamaya korkuyorum, kıymeti gözümde ya azalırsa diye. aynı şey izmir için de geçerli.
ankara öyle değil. valla. yaşadıkça yaşayası geliyor insanın.
söverekten de olsa karasal iklimine de alışıyor insan bir süre sonra.
sabaha karşı çıkın dolaşın şehirde. var mı o resmi kasvetli havası bakın.
kızılayda göt korkusuyla sabahlayın, boş sokaklarının tadını bağırarak şarkı söyleyerek çıkarın.
çok üşürseniz girin bir atmye ısının. ya da götü kollarım ben diyenlerdenseniz ssk işhanına girin. ama tavsiye etmiyoruz bunu tabi yine de.
bir fasıl sonrası olgunlar'a kusun. çorbacıya girip kazıklanın. iğrenç midyelerinden yiyin, yine kazıklanın.
taksiciye para verin yine kazıklanın. tüm bunlara rağmen benim gibi sevebiliyorsanız ankarayı öperim gözlerinizden.
