psikopatlık ile beyefendi kişilik arasında gidip gelmeme sepep gruptur.
hayatımın en güzel ve en karanlık döneminde dinlediğim (bkz: silence) ile her defasında tüylerimi, sanki kış ortasında ve gece yarısı karların üstünde bir başıma, yarı çıplak kalmışım gibi diken diken eden. içimdeki nefret ile karışık üzüntülerimi dışa vurma bahanem. ama ne iştir bir türlü çözemediğim ve yine her defasında sessiz kalmama sebep olan... sessizce ve bütün nefretim ile içten içe ağlamama neden olan.
