insan kendini sadece en değersiz olarak hissedebilir.
aslında o hayatta veya hayatta olmayan onlarca kişi tarafından öyle bir sevilir ki..
bu sevgilisi olmak zorunda değildir..
annesi,babası,ablası,kardeşi,abisi veya herneyse...
ölmüş olabilirler.ama onlar bu zat-ı muhteremi,belki kendilerinden bile çok seviyorlardı..
çevren sana değer vermeyebilir.arkadaşların,dostların,sevgililerin...
ama istedikleri kadar nefret etsinler..
yaşanmış onca anın vardır..
bu anılar herşey olabilir,dudak teması,kavga,şiddet..
ama bunların hatrına..cenazende o minicik..küçücük..ama aşırı değerli olan..o gözyaşı..tek bir tane bile olsa dökülür..
kimse sen hayattayken dedikleri "cenazene işiycem" "arkandan gülücem" laflarını gerçekleştiremezler..
