sorunlar ne kadar önemli olursa olsun iyi veya kötü bir sonuç vermesi kaçınılmazdır. biz de değildir ama! ne yapılırsa yapılsın bir sonuç alınamamakta, süreç uzadıkça uzamakta, kapanmaya başlanan yaralar da tekrar tekrar deşilerek açılmakta, maalesef. burada da en önemli sorun çözümü ülke olarak getiremeyişimiz olabilir; tek başına karar alma ve uygulama gücümüzün olmaması.
pkk konusu, para politikaları, yargı vs. gibi can alıcı konularda bile istediğimizi ortaya koyamamak, bir kısım dış mihrakların etkisinde kalmak sorunları çözmede ikinci ve daha büyük bir engel, hem engebeli, hem de elimizde patlayabilecek türden. bu ülke mahkemelerinde verilen kararların hiçe sayılarak başka mercilere başvurulması, ki bunu dış işleri bakanının eşi bile yapabilmekte ülkemizde, memur, işçi zamları, vergi oranları ve saire ülke refahıyla birinci dereceden ilişkili politikaların koşullu olarak yerine getirilebiliyor olması önemli, bir o kadar da derin sorunlarımızdandır. arzu edilen şekilde askeri operasyonların yapılamaması ayrı bir acı vermektedir bu ülkeye, senelerden beri ağlamaktadır analar, babalar, aslanlar gibi gönderdikleri oğulları cansız bedenleriyle önlerine konulur, sarılı olduğu bayrak biraz dindirse de yüreğini!
iki tane götü boklu askeri kaçırıldı diye bir ülkeyi, onlarca hayatı yok edebilen, hiçbir mekanizmanın görüşünü etkileyemediği bir örnek gözlerimizin önünde durmaktadır, tam önümüzde. bunca vahşete göz yuman demokratik dış cephe kaplamalı faşist ab ve abd yapıları her adımımızda önümüze yine çıkacaktırlar. bir ay önce ortadoğuda yaşanılan acıyı, katliamı hiç anımsamayacak bir halde hem de, ve yine sırıtacak tek dişi kalmış canavar!
