bundan yıllar önceydi. dünya gaz ve toz bulutuydu falan. sıkıntılar vardı yine, ama hayatımıza devam ediyoduk insancıklar olarak. izole dünyamıza girmek isteyenleri alıyor, istemediklerimizi gönderiyorduk.. dedim ya yıllar önceydi.. dünya gaz ve toz bulutuydu. ve kalkanımın altında oksijen vardı. nefes alabiliyordum.. ne zaman kırıldı bu cam fanus? ne zaman girdiler içeri? ne zaman tecavüz ettiler inançlarıma? duygularıma? sadakatime? güvenime? ne zaman? ben.. ben nasıl hissetmedim.. nasıl görmedim.. nasıl anlamadım.. nasıl.. ağlıyorum sadece nefesim çıkmıyor. sesim çıkmıyor. anlamıyor. bana nasıl.. bana bunu nasıl diyorum sadece. sadece ağlayabiliyorum.. bunu hak edecek ne yaptım diyorum.. sesim çıkmıyor.. bakıyorum. bakıyor. anlamıyor. anlatmıyorum. bu sefer geçmeyecek değil mi? bu sefer, sahiden geçmeyecek.
