yazdığınız sözlükte yazmayı bırakıp başka bir sözlükte yazmaya başlamaktır.
aha. yaptım ben bunu. ama ne tası mı aldım yanıma, ne de tarağımı. ürünüm olan onca cümlede ne saklıysa bıraktım orada. aslında bırakamamak bi yerde. bi inanış vardır halk arasında, hapishaneden çıkan mahkum en kıymetsiz eşyasını bile orda bıraksa geri döner. çünkü eşyası onu beklemektedir, onu çağırır. tekrar o günlere geri dönmek istemeyen mahkumlar da, hapisten çıkınca eşyalarını yakar.
bundan yola çıkarak, yazdığım eski sözlüğe göz atmadan duramayan, bıraktığım tasımın-tarağımın ne alemde olduğuna bakmadan edemiyorum. sanki kıymeti bilinecek de, üstte bir yerlerde saklanacak gibi. ama hiç bir zaman öyle olmaz/olamaz. sadece sözlük yazarlarına mı yoksa hepimiz insan oluşundan kaynaklanan bir insansı bencillik mi bilmiyorum ama, esas teşkil eden bir durum var; sözlük yazarları çok insansı. evet insansı, ama insan diyemiyorum. bu üzücü.
