dizaynı tam anlamıyla mezar gibidir. hiç bir sandalye ve koltukta olmayan bu dizayn oturan kişinin koltugun içine gömülmesine sebebiyet verir. aramızda yıllardır husumet vardır.
lakin bu koltukların sizi uyutmamasının aslında esaslı bir sebebi vardır: düşünmek.. evet yapılan hataları, kırılan kalpleri, kaybedilen dostlukları veya biraz daha melankolik bir hal almış hayat görüşünü kendi kendine sohbet havasında tartışmak için eşsiz bir fırsat verir. çoğu zaman günlük hayat izin vermez buna. sürekli bir hareket ve yapılacak bir sürü şey vardır. biraz boş vakit bulduğunuz zaman ise izlenecek bir film, takılacak bir internet sitesi veya sarılacak bir oyun her zaman hazırda bekler. sanki tüm evren düşünmeyesin diye işbirliği yapmış. bu kadar aleni bir şeyi bile kimseye hissetirmeden insanın içine işliyor ya pes doğrusu. ondan dolayıdır ki, çarçur edilen zaman kavramı düşünüldüğünde belki otobüslerin bu koltukları olayları ve kişileri değerlendirme açısından tek fırsatı bize sunar.
her şey karamsar olmak zorunda değil tabi ki. geçen periyotta elbette ki gurur duyulacak şeyler, yapılan karşılıksız iyilikler olmuştur. fakat böyle anlar günlük hayatta zaten boş geçilmez. mutlaka övülmüş, ya da üzerinde yeteri kadar düşünülmüştür bunların. işte bu sebepledir ki orası sadece yüzleşmekten ve düşünmekten çekindiğimiz düşüncelerin merkezidir.
