sezen aksu'nun bestesi olan sorma en vurucu halini zeki müren yorumunda alır.
ayşegül aldinç yorumu da fena değildir, 90'ların başındaki o naif havayı hissettirir dinleyene.
bu sene de sezen aksu yürüyorum düş bahçelerinde albümünün birinci cd'sinde bu eserine yer vermiş; ancak ben bir minik serçe sever olarak bu yorumdan keyif alamadım malesef.
şarkı tamamen batı nota sistematiğiyle çalınmış ve sezen aksu da hiçbir koma sese dokunmadan okumuş şarkıyı.
oysa uşşak ya da hüseyni makamında olan bu şarkının komasız okunması şarkıyı katletmekten başka bir şey değil; çünkü makam dışına çıkınca melodiden uzaklaşılıyor ve vuruculuk sıfıra iniyor.
bu fikir düzenlemeyi yapan aykut gürel'e mi aittir yoksa sezen aksu mu böyle yorumlamak istemiştir bilemiyorum.
bununla birlikte müslüm gürses'in sandık albümünde yer verdiği sorma yorumu da olmuş denilebilecek güzellikte.
insan dinlerken bir yerlere dalıp gidebiliyor.
yani bu yıl bir iyi bir de kötü sorma dinledik, keşke sezen aksu'nun kendi şarkısına getirdiği yorum böylesi bir düzenleme ve nota sistematiği sorununa kurban gitmeseydi.
