iyice dağıtıp hırpani bi şekle bürünmüş fatma girik oğlunu sıkıştırıyormuş gibi gitsem o şoförün yanına, 'oğluuuuum yavruuuuum derdin nedir söyle kuzuuuum, ciğerimi parçaladın kuzuuuum' desem, derdini söyler mi acaba? derdini söyler de rahat bırakır mı bunca savunmasız yolcuyu, bunca trafik mensubunu? bırakmaz! çünkü bir şeylere fena halde sinirlenmiş.
gözlemleyelim şoförü. yaralı bir ayıyı, kuduz bir iti gözlemler gibi gözlemleyelim:
sinirli. çok sinirli. say ki, kendinden sonra yola çıkan dolmuş önüne geçmiş de yolcu çalmış. say ki, soldaki bayan şoföre sinirlenmiş. say ki, anasına küfretmiş birileri, say ki takımı yenilmiş, say ki karısıyla tartışmış, say ki geceye küsmüş, say ki... say say bitmez mına koyiim! her şeye sinirlenmiş olabilir bu herif. ve sinirini yolculardan çıkarmaya da kararlı. sert frenler, camdan dışarı sarkıp boşluğa küfür savurmalar, kasislerden altındaki otobüs değil de motosikletmiş gibi uçmalar, müşteriyi duraktan sonra indirmeler filan...
sinirli adam bi anlamda dokunulmaz adamdır da. 'ay bırak adam sinirli ayol' korku cümlesinin ardına sığınır bu herif ve durumunun tadını çıkarır.
geleneksel, birtakım şeylere fena sinirlenmiş yazar (evet, umut sarıkaya'nın bi kalıbıdır bu) cümlelerine başlıyorum izninizle: be hey, taşıdığı yolcuları patates çuvalı sanan herif! sinirlendiğin şey her neyse, onun da ağzına sıçiim, senin de! ağza sıçmak hafif mi oldu? hamına koyiim o vakit! lan işini düzgün yapsana yezit! az bi değer versene taşıdığın insanlara!
şu mübarek ramazan ayının akşam saatlerinde çok karşılaşır oldum bunlarla. it sanıyor ki tek oruç tutan kendisi! orucun kendisini agresifleştirdiğini ve it kadar kıymet vermediği müşterilerinin onu bu yüzden mazur görmesini ister. bu yüzden de basar gaza, basar frene, istediği durakta durur, istediğinde durmaz filan...
