gerçek sevgiyse eğer karşılığı alındıysa en hoş en müthiş duygudur.
eğer karşılık alamadan karşılıksız seviliyorsa gerçekten zor durumdur. her an umut ile beklemek. dalgalar vurdukça yıkılan kumdan kuleleri tekrar tekrar onarmak, tam güçlüyüm atlattım artık sevmiyorum derken kendini ve çevrendikileri inandırma oyununu en iyi şekilde oynarken duygusal ya da sıradan bir şarkıda geçen bir söz ile uzun bir yolculukta gözlerin güzel bir manzaraya takılması ile veya tek başına entry girerken gördüğün bir başlıkta hiç bir şey yapmayıp düşünürken onu ne kadar sevdiğini anlayıp düşüşlere geçersin için kanar. oraları kabuk tutar sanarsın yine güçlü oyunlarına başlarsın. deliler gibi ağlarsın günün birinde bu sondu bu sana son ağlayışımdı artık dersin. beş on gün iyi gider herşey sonra yine aynı olaylardan biri gerçekleşir yine en başa döner olaylar. sevmek karşılıksız ise kendini mutlu olamadığın sadece güçlü gözükmeye çalıştığın ancak sonunda belirsiz aralıklar ile hep ağladığın kısır bir döngüdür. evet karşılıksız sevmişsen eğer kendini bu zorlu kısır döngüye karşıdaki kişinin güzelliği dışında fonksiyonu olmaksızın dahil etmektir. zordur ama herşey unutulur.
