gizli tehlikedir toplumumuz için. günümüzdeki çocukların kaçı sokakta saklambaç oynamış, kaçı gerçek bir mahalle maçı yapmış, kaçı güven ve huzur ortamında sabahlara kadar oturup esnaf abileriyle ve arkadaşlarıyla oturup çekirdek çitlemiş, kaçı mahalle muhtarı edasıyla mahalledeki tüm çocukları tanııyıp da sayabilmiş teker teker, kaçı ha kaçı? günümüz çocukları ya bilgisayarların başında ya sürekli ailesinin yanında ya da endüstriyelleşmiş eğitimin kurbanı olarak 7/24 ders başında geçiriyor zamanlarını. hal böyleyken de sosyal açıdan ve iletişim açısından yetersiz, içine kapanık, çekingen hatta asosyal bireyler yetişiyor. afedersiniz ama böyle çocukluk geçmez be, hadi bir şekilde vakit öldürdün zaman geçti peki artık yetişkin birer birey olduğunda(sosyal uyumu, şunu bunu geçtim) arkana dönüp baktığında, hayatın o en güzel dönemine çocukluk dönemine ait ne kalır ki hatırlarında, nasıl olur ki anıları? birer bilgisayar oyunu mu, evlerinin duvarlarının rengi mi, yoksa test kitaplarındaki sorular mı? bence her şeyden önce asıl mesele bu!
