çekilen fotoğraflar hafıza kartında ya da bilgisayarda saklanabildiğinden fotoğrafları kağıda bastırmak hep ertelenir.
çocuklarıma gençlik fotoğraflarımı bilgisayara usb takıp göstermek istemiyorum şahsen ama engelleyecek gücümüz de yok. teknoloji geliştikçe çok çabuk tüketildikçe her şey, tadları da değişiyor.
film bitecek korkusuyla özenle çekilen fotoğraflar vardı eskiden. şimdiyse her anı "ölümsüzleştirme" şansımız var. hangisi daha güzel, tartışılır.
fotoğrafları ayakkabı kutusunda saklamak ayrı bir keyif yine de. hatta fotoğraflara bakarken annenin "yine mi onları çıkardın, topla sonra yerine koy, yeni düzenledim onları daha" diye söylenmesi bile güzel.
eve gelen misafirlere, arkadaşlara fotoğraflarımızı göstermek için laptopu odadan getirmek, herkesin laptop başına üşüşmesi çok samimiyetsiz. **
