nile'ın en iyi albümü ve hayatımda dinlediğim en iyi albümlerden biri. muhtemelen de cast down the heretic son zamanlarda en çok dinlediğim şarkıdır. solosu mükemmeldir. "Chapter Of Obeisance Before Giving Breath To The Inert One In The Presence Of The Crescent Shaped Horns" adlı şarkının (evet şarkının adı bu) sonundaki ayinsel kısım ise kendinizi belki de mısır'ın sıcak çöllerinde hissetmenize neden olabilecek güzelliktedir. bir de tabii davulları üstlenen george kollias, albümün en önemli artısı. gerek beste yapısı, gerek içinde barındırdığı duygu yoğunluğu, gerekse sololarıyla nile'ın zirvesi olarak gördüğüm albüm. kendi tarzının günümüzdeki sınırlarını bu albümle çizmiştir nile ve şu ana kadar da yanına yaklaşan dahi olmamıştır.
