sevgilinin gözünü boyama zamanlarının sona erdiği andır. hatun kişisinin gözündeki iyi yönlerinin, ayağının görüntüsünün silebileceğinden fazla olduğundan emin oluncaya kadar geciktirilmelidir.
o ana kadar her türlü meziyetini gösterdin gösterdin, gösteremediysen daha da uğraşma. o çorap çıktı bir kere, bundan kelli ne yapsan boş. odayı esansla doldurmuşsun, ayak baş parmaktan fışkıran kıllar desen head and shoulders reklamlarında oynayabilecek kıvamda. sen ki ayağının o eşşiz görüntüsünden hazetmiyorsun, kaymak gibi hatun nesini beğensin? belli ki sevgilinin duygularında bir dalgalanma olacak. bu dalgalanmayı en aza indirgemen için birkaç naçizane tavsiyem olacak sana ergin kurbağam.
en önemli kural: çorabı çıkarma. yapma bunu. kimseyi üzme. kaç takla attın kızı eve getirmek için. niyçün "lavaboyu kullanabilir miyim?" yavşaklığıyla kaçmasına izin veresin?
ola ki çorapla sevişemiyorsun. o halde, görmemişler gibi kız odaya girer girmez çorabına kadar soyunma. ürkütme ceylanı, her manada.bu işler yavaş ilerler. hele ki kızın aklını al bakalım, gözü ayak görmeyecek hale gelsin. sonra çıkarır atıverirsin çorabını yatağın altına.
o sevgi seli yaşandıktan sonra gögsünde yatan sevgili gözlerini ayağına dikmiş şekilde sana, evde hayvan mı besliyorsun, diye sorarsa, bil ki performansın düşük. yoksa o küçük -44 numara taraklı- ayrıntıyı es geçmeyi bilirdi. bunu da aklından çıkarma.
