acilde nöbet tuttuğum yıllarda ramazan ayında başıma çok gelen hadise. iftarda ölçüyü kaçırıp soluğu acilde alanlar hen gün mutlaka olurdu. ama işin garip yanı biz orucu açtıktan 5 dakka sonra damlarlardı, ulan ne zaman yedin de ne zaman midene sancısı vurdu, ne zaman arabaya bindinde gelirverdin be adam, yuh artık bizde aynı muhitte oturuyoz nasıl oluyor bu. birde kendinden yarım metre önde gidem göbeğini oğuştura oğuştura gelen amcalarımız mevcuttuki dillere destan, sanki karısının kalcasını okşuyor bir taraftan ıhh mıhh sesleri, ramazan başına vurmuş galiba. yürü git len diyesi geliyor insanın
neyse efendim iftarda çorbayla başlamak en güzelidir müdenizide yormaz çok fazla yemezsiniz.
