oysa ki aptullah cevdet onun (süleyman nazif) için şöyle düşünür : " işte bir zeka ki baştanbaşa kendisinin ustası, kendi kendisinin çırağı. şiirlerinin hiçbiri yoktur ki şebap (gençlik) sözcüğü bir kez olsun kullanılmış bulunmasın. onun ilhamı sadece gençliktir. şairlik ona değil, o şairliğe egemendir. artisttir o. onun gibi düzyazı yazan ise hiç yok değildir. onun düzyazısı, yüksek dağların başından, arkası kesilmeden dökülen büyük bir su ve köpük sütunu gibidir."
süleyman nazif öldüğü vakit aptullah cevdet onun cenazesine gelmek büyüklüğünü de gösterir. oysa o vakitler bu iki eski dost kanlı bıçaklıdırlar.
