abim yakın tarihte evlendi...
şu sıralar ekonomik olarak tam bağımsız olamadığımız için, hepimiz aynı evde yaşıyoruz. annem, babam, abim, ben ve yengem...
bu tip durumlarda genelde gelin-kaynana kavramı üzerine düşünülür. çok şükür öyle bir problemimiz yok, bu anlamda hepimiz şanslıyız.
eee!!... ne demişler 'evdeki huzur mutluluk budur'
her neyse... bu giriş kısmıydı... hikayemiz şöyle...
ramazan dolayısıyla bir davulcumuz var. adamcağız maniler söyleyerek davul çalıyor.. bir yerde güzel de mi?...
lakin adamın gelin -kaynana hakkında mani bilgisi acayip üst düzeyde... sahurda hepimiz bir birimize bakıp bakıp gülüyoruz.
aklımda kalan bir tanesi şöyle, mesela...
yumurtanın sarısı
yere düşütü yarısı
görümcem kanser oldu
kaynanama darısı
komik valla... şimdilerde, ramazan sonunda davulcunun eve gelip bahşiş istemesini belkiyoruz, sözlük.
annem ''evde gerilim yaratmaya çalışan adam, kötü adam'' diye bakıyor davulcuya... kapıyı annem açarsa, davulcuyu kovalamasından korkuyoruz ...
lakin, asıl tedirginliğimiz kapıyı gelinin açıp, bahşişi bol tutması sözlük. çünkü bu bir gönderme olabilir...
anlayacağın, sanki bir sınavdan çıkmış notlarımızın okunmasını bekliyoruz.
ama itiraf edeyim, her koşulda davulcuyuda anlamaya çalışıyorum, kim bilir nasıl bir ev hayatı var ki, böyle maniler edinmiş.
