salah birsel'in kahveler kitabı adlı eserinden ;
çaycı hacı mustafa da neyzen'in gece gündüz birlikte olduğu dostlarındandır. birgün neyzen'le hacı bir hamama giderler. ikiside genç, ikisi de dinç, ikisi de içkicidir. bir hamam alemi yapacaklardır. yanlarına da bir damacana rakı alırlar. ama bardak ya da kadeh almayı unuttukları için rakıyı kurnalardan birine boca ederler.
bundan sonrasını hilmi rit'e bırakalım, bakalım neler anlatacak :
- kadehe, şişeye de gerek yok. hamam tası var ya ! geçerler kurna başına, neyzen çalar. hacı okur. hacı okur, neyzen çalar. rakı tükendikçe rakı aldırırlar. ama hamamın yüzünden boyna terledikleri için iki ahbap çavuş bir türlü sarhoş olmazlar. içki tutmayınca na yapılır. neyzen derhal karar verir. sırtına bir aba geçirir, fırlar direklerarası'na. sokrat eczanesi'nden büyük bir şişe eter alır, ğelir boşaltır rakının içine. bu kez başlarını kurnaya sokup içmeye başlarlar. ama kafalarına yeni bir düşünce takılır. havva ana adem baba çıplak gezerler. neden kendileri de çıplak gezmesin ? bu parlak düşünce uygulanır. neyzen çırılçıpak kendini hamamdan dışarı atarak şehzadebaşı yolunu tutar. arkasından da yine çırılçıplak hacı. ne ki, bu adembabaların direklerarası gezintisi çok uzun sürmez. görevliler az sonra bu adembabaları çalyaka edip götürürler.
