bu bölümü bitirirken florinalı nazım'ın ahmet rasim için yazdığı ağıtı da bir kağıda gerip cebimize yerleştirmeliyiz :
ey çok sevimli, ince
istanbul'un çocuğu !
yaşamaktan bezince
gökte aldı soluğu
.......
gözlerden uçsan da sen,
gönüllerde yerin var.
gül dudaklarda gezen,
yanık bestelerin var.
gerçi ahmet rasim'e öteki bölümlerde daha çok rastlayacağız ama, ne olur, ne olmaz, ağıtı elimizde bulunsun. çünkü yıllar inanmayacaksınız, günler de çabuk geçiyor. işte 21 eylül 1932 çarşamba günündeyiz. ahmet rasim'i dostları heybeli mezarlığı'na götürüyor.
şu da var ki, bu ağıt türkçeNin en büyük ustasına yazılan tek ağıttır. üstelik florinalı nazım bu şiirinihiçbir dergi ve gazetede yayınlatamadığı için, onu tarife üzerinden para ödeyerek bir büyük gazetenin ilan sayfasına koydurmuştur.
