ben bu yazıyı sana yazdım:
bundan iki yıl önce bişey oldu gönlüme sığdıramaz oldum sol yanımı,
ağrılar başladı ,
sükut içindeki hayatımın gittikçe sesi yükseldi,
beynim hiç olmadığı kadar yoruldu,
kalbim beni rahatsız edecek hatta uykularımı kaçıracak kadar hızlı attı,
gözlerim hiç olmadığı kadar ışık saçtı,
gülmekten ilk defa bu kadar zevk aldım,
bişeyi derinine izlemenin heyecanını yaşadım,
renleri kaşfettim, senden önce siyah ve beyaz dı bende tüm renkler ortalama gri işte,
bende görmek istediğin renkleri giyindim ve onları sevdim,
bebeklere baktın onları sevdim,
ruhumu sende gördüm,
sende sevdim...
o derin ruhunda huzuru öğrendim,
olgunluğunun beni kaplamasıyla dinlemeyi öğrendim,
bir insanın diğer yarısının bu kadar değerli olacağını sende öğrendim,
gönlünün ruhunun huzurunda saygı duymayı öğrendim,
biz olmanın onurunda güçlü olmayı öğrendim,
sende beni sevdim ,
kadının olmayı ,
seni taşımayı,
hayatı beraber görmeyi...
olgunluğu gönlünde
derinliği gözlerinde
özgünlüğü sevişinde,
şevkati ellerinde,
çocukluğu boynunda,
ben olmayı kollarında öğrendim...
biz olmayı öğrendim yetmezmi...
seni yaşıyorum yetmezmi...
