diyarbakır cezaevinin yıkılması normal bir yıkım değil, bir bilinç yıkımıdır.. 80-84 yılları arasında işkenceyle hayatlarını yitiren, cezaevine yürüyerek girip sakat çıkan veya hiç çıkamayan onlarca insanımıza karşı yapılacak olan büyük bir ayıptır müze ya da anıt yapılmaması..ne yapılırsa yapılsın, diyarbakır cezaevi bilenler için her zaman utanç kaynağı olarak hatıralarda kalacaktır...ve elbet bir gün o yılların da hesabı sorulacaktır..
