yirminci yüzyılın en olağanüstü kişiliklerinden biri. romancı, filozof, deneme yazarı, eleştirmen. romanlarının hepsi zaten bu sayılan özelliklerini bir arada içerir ve klasik tarzın çok ötesindeki okuma çabalarını gerektirir. bunun dışında roman türüne girmeyen felsefi yazıları ve eleştirileri de çağdaş kültürün içinde çok önemli yer tutar. kafka, joyce, proust, mallarme, rene char, george bataille etkilendiği ya da birlikte çalıştığı edebiyat ve düşünce adamlarından birkaçıdır. felsefesinin oluşumunda nietzsche ve heidegger'le birlikte gençlik yıllarında tanıştığı emmanuel levinas'ın önemli katkıları olduğu bilinir. o da mutlaka bir şekilde levinas'ı, derrida'yı, jaques lacan'ı ve diğer bazı isimleri etkilemiştir. yazının ve anlamın geri çekilişi olarak kabaca tanımlanabilecek alışılmadık bir yönteme dayalı edebiyat anlayışı, onun kendini saklamayı, gözlerden uzak kalmayı ilke edinen yaşam felsefesiyle de tutarlılık sağlamaktadır. romanlarının en fazla öne çıkan temalarından biri olan ölüm, nihilist bir karamsarlığa veya intihar eğilimine vurgu yapmak amacıyla değil ben'in başka'yla olan ilişkisinin belirlenemezliği bağlamında yer alır. yaşamla ölüm, en azından benim anladığım kadarıyla, onun düşüncesinde bir çelişki olarak değil de tuhaf ve açıklanamaz bir aynı-başka ilişkisi içinde ele alınırlar. ölüm, romanlarının en büyük kahramanıdır belki ama yaşam tarafından sürekli rahatsız edilir ve belki bu önermenin tam tersi de doğru olabilir. ve yine belki de bu yüzden, ölümü bu kadar konu edinen blanchot 96 yaşında ölmüştür. her ne kadar her ölüm erken olsa da bu rakam genel ortalamaya bakıldığında hiç de fena değildir. çok tuhaftır ki kendimi, onun karanlık tomas, yüceler yücesi, ölüm hükmü gibi romanlarını okuduktan sonra olduğum kadar zinde ve hayat dolu hissetmemiştim son zamanlarda.
