aslında biraz düşünüldüğünde doğru olan yakınmadır. eskiden ramazanlarda insanlar toplanır, kalabalık sofralarda iftar yaparlarmış. eskiden çocuklar sahur zamanı yorganın köşesinden 'bizi de kaldırsalar' diye bakarlarmış. çocuklar oruç tutmadıkları için anneler kıyamazlarmış kaldırmaya...
bayram da bambaşkaymış eskiden. herkes biraraya gelir, güzel sohbetler edilirmiş. ev ev gezilirmiş. yok o bana gelmedi ben ona gitmem davaları yokmuş. maksat biraraya gelmekmiş. çocuklar içinse bayram, oyun, harçlık, şeker ve cici kıyafetlermiş.
şimdi ise iftarda biraraya gelmek yok. dünyevi telaşlar yüzünden aileler arası kopukluk var. elbette istisnaları vardır. ancak genel durum bu. sahurda ise çocukları kaldırınca azar işitiyoruz. sahurun o manevi zevkini bilmeyen çocuklarımız var maalesef.
bayramlarda kim ne giymiş, o kime gitmiş kime gitmemiş, şu şekeri fazla almış, o harçlık vermemiş... dedikodu ve kıskançlık süregeliyor. ama hala eski adetleri koruyabilen aileler de var elbet.
