bunca yıldır futbol izleyen, galatasaray'ın hiçbir maçını sektirmeyen biri olarak kalbimde farklı bir yere sahip futbolcu.
şimdi düşündüğünüzde ne isimler geldi geçti galatasaray'dan, efsane 2000 kadrosu var bilmem nesi var. yerlisi yabancısı onca efsane adam oynadı bu kulüpte, öyle ki diğer büyük takımlarla karşılaştırmaya bile gerek duyulmayan kadrolar kuruldu, başarılar kazanıldı. hakan şükür, hagi, taffarel, bülent korkmaz gibi adı duyulduğunda galatasaraylıların içini titreten isimler geldi geçti. ama her nedense hiçbir futbolcuyu harry kewell kadar sevemedim.
bildiğin seviyorum lan adamı, kardeşim gibi, en yakın dostum gibi, çocuğum gibi, arayıp halini hatrını sorasım geliyor bazen. maçta ayağına her top gelişinde daha bir dikkatli izliyorum, dünya üzerinde ayağına topun en fazla yakıştığı adam budur herhalde. sevimli hallerini salak bir gülümseme ile izliyorum... birisi bu adama sert dalınca "hoop lan" diye ayaklanıyorum, elimde sopa olsa gider döverim herhalde. hani mahallede küçük kardeşini döverler de sen de gider o elemanın ağzını dizine indirirsin ya, o hesap. yerde kalınca korkuyorum, kötü birşey olmuş mudur diye... gol atınca yıkıyorum ortalığı, maçtan sonra gidip "iyi vurdun helal sana" diyesim geliyor.
