Hava zate çok garipti. Tribünler de derin bir tedirginlik ve keder havası hakim oluyordu. iki dakika öncesinde keita gol atmıştı ama bir anda bütün ali sami yen'i kaplayan büyük bir uğultu başladı. Ben ise televizyon ekranının başında göz yaşlarına boğuluyordum ve o an gelmişti. Takımımızın şimdiden unutulmazları arasında olan sabri sarıoğlu o son derece efsanevi şutlarından birini daha çekmişti...
yanılmıyorsam dakika 22'ydi.
entry: keita'nın attığı golle iyice gaza geldiğim maç. Herkesin umudu baros'un bir gol atması ve mümkünse sabri'nin azalarak bitsin denilesi şekilde şut çekmeyi bırakmasıdır.
edit: ulan memlekette de epey sabri aşığı varmış, ben bunu anladım.
