nedir çocuk diye sormuş bi insan. bazen çetrefilli bir dünyada ikinci planda kalmış bir seyirci, bazen sahnedeki başrolü hakkıyla ödeyen hayalgücü sınırsız uçsuz bucaksız deniz...belki savaşın ortasında belki enkaz yığınlarının arasında, mutlu olabilme kabiliyetine sahip bir insan...karın altından fışkırırcasına gülümsemeye yemin etmiş bir kardelen belki...
zaman bedenimizi eskitse de işte tam oralarda bi yerlerde bi çocuk tohumu atmalıyız toprağımıza. o tohum ki hayatın kahpeliğinden gem vurmadan kardelen olup açmalı herşeye inat.o tohum ki büyüyünce çocuk olacağım demeli bağıra bağıra..
